حكاية ضرتي حامل بقلم سيد عبد ربه

محدش كان متوقع. انها تكون حيوانة. للدرجة دى . وټجرح. بالشكل دة . عبدالله بص ليها وضربها بالقلم على وشها عبدالله اخرسى يا كلبة هو انتى الى بتخلقى. و ترزقى ولا ربنا . انتى لا يمكن تكونى انسانة. انتى اكتر من حيوانة والله
روحى انتى طااا.... فى اللحظة دى حطيت ايدى على شفايف عبدالله علشان ميكملش.
ويطلقها علشان ابنها ميترباش بعيد عن امه. وابوه مش ذنبه ان امه وحشة وسيئة . انا لا يا عبدالله. لا. افتكر ابنك حتى. لو هى وحشة. لا اوعى تطلقها ابدا . اما انتى يا

صفية ربنا هو الى بيرزق. وبيقدر الارزاق ومفيش حد ربنا خلقة اقل من التانى كل البشر متساوية فى الرزق .بس بيختلف نوع الرزق عن التانى ربنا بيدى لناس. اولاد .ويدى ناس. مال . وغيرهم راحة بال .وغيرهم صحة . ربنا مش بيظلم. عباده . وانا.
مؤمنة بالله. وراضيه. بقضاءه ربنا كبير. وعظيم اووى والله . بعد كدة سبتهم ورحت بيتى. ودخلت. وقفلت على نفسي. وقعدت. ابكى بحړقة شديدة. اوووى واشتكى لربنا وابكى ابكى . قلت يااارب صفية عايرتنى. بشيء. بايدك انت بس. مش عيب فيا. او بأيدى يارب انا ضعيفة مليش غيرك يا كريم يارب انى مغلوب فانتصر . يارب مسنى
الضر. وانت ارحم الراحمين . كنت ادعو ربنا. وابكى. اوووى . وقمت اتوضيت. وصليت. ودعيت. تانى . يارب انصرنى. يا رب كنت اصلى. وادعى كتير. ان ربنا ينصرنى و يرجعلى حقى . اما عبدالله قال لصفية احمدى ربنا انى مش هطلقك علشان ابنك بس لكن. انتى هتعيشي هنا زيك زى اى شيء. فى البيت . قعدت صفية. تبكى من
كلام عبدالله وان ربنا ڤضحها. وكشفها هى. وامها . عشنا على كدة ست شهور كنت كل يوم اصلى. وادعى ربنا انه ياخد حقى و ينصرنى على الى ظلمونى وتعبونى . وفى يوم من الايام دخلت المطبخ اجهز. عشا لعبدالله. وبعد ما جهزته. وشايلة. الاكل. وبقدمه لعبد الله. وقعت. اغمى عليا. وفقدت الوعى . اخدنى عبدالله بسرعة للدكتور . كشف عليا الدكتور وبص لعبدالله . عبدالله خير. يا دكتور قلقتنى عليها. فيها ايه الدكتور. الف
مبروك مراتك حامل يا عبدالله. عبدالله انت بتقول ايه يا دكتور انت مستوعب الكلام دة . الدكتور ههههههه ايوة انا متاكد من كلامى. ناهد حامل ازاى معرفش بس ربنا كبير . عبدالله معقولة مش مصدق نفسي. ناهد حامل ياااااه. مش مصدق. والله. عبدالله قعد
فقت لقيته حاضنى اووى وبيبكى . انا خير يا عبدالله. هو. انا ھموت . عبدالله اه هتموتى فعلا من الفرح لما تعرفى فيه ايه عندك. انا فى ايه يا عبدالله قلقتنى . عبدالله ناهد. ا انا فى ايه يا عبدالله قلقتنى . عبدالله ناهد. انتى حامل. حاااامل . انا بتقول ايه يا عبد الله انت بتهزر صح. فى ايه بجد . الدكتور والله انتى حامل يا مدام ناهد انا . لا إله الا الله لا إله إلا الله الحمد الله. والشكر. لله يارب
استجبت لدعواتى اشكرك يارب انا مستهلش كرمك. دة يارب عبدالله. وقعد يبكى هو كمان قعدت ابكى بحړقة واحمد ربنا . حسيت انى بحلم مش حقيقة الى بعيشها دى روحنا البيت. و روحنا عند اهل عبدالله . ودخلنا جت حماتى
تطمن عليا . حماتى ايه يا ناهد الف سلامة مالك . انا الحمدالله يا ماما عمرى ما كنت كويسة زى النهاردة. والله . حماتى امال مالك خضتينا عليكى الدكتور قالك. عندك ايه . عبد الله قالها. عندها بيبى فى بطنها . حماتى بتقول ايه يا عبدالله انت بتتكلم جد يابنى . عبدالله اه. والله يا امى ناهد حامل. حاااامل . حماتى. وقعدت تقول
ربنا كبير يا بنتى. وكريم و جبر بخاطرك . انا الحمد الله. يا ماما بس بلاش بكاء. حماتى تزغرط وتسمع كل الناس . تنزل صفية. بسرعة. و تشوف حماتى وهى بتزغرط . صفية فى ايه يا ماما . حماتى . ناهد. حامل. ناهد حاااامل يا ناس صفية 
اكيد حمل كاذب . عبدالله لا مش كاذب. الدكتور اتأكد منها . صفية مش معقول. ابدا . انا ليه مش معقول ربنا كريم و مش بيتعاند. صفية طلعت فوق. وقفلت عليها اوضتها. وجاتلها حالة قهر وتانى. يوم. للاسف صحيت لقت ابنها مېت جنبها ومش بيتحرك . اخدناه. وجرينا على الدكتور والدكتور قال البقية فى حياتكم . كانت صدمة لينا كلنا خصوصا عبدالله وامه. قعدنا فى حزن رهيب لمدة
شهر . مرت الايام. وانا ولدت. ولد زى القمر وبعد سنه. حملت تانى .وصفية بعد ما ابنها ما م١ت. محملتش تانى . وجبت تانى مرة. ولد برضوا وتالت سنة حصل حمل ليا تانى .ساعتها قرر عبدالله انه يطلق. صفية. لانها بطلت تحمل وغير كدة مش بيحبها . وهى خارجة قلتلها ربنا مش بتعاند ولا يحب حد يعاير حد من عباده . انا ربنا كرمنى علشان كنت براعيه فى افعالى. مش بأذى الناس واحقد عليهم . بصي ربنا. انتقم. ليا ازاى. ونصرنى ازاى الحمد الله. والشكر لله . مشيت صفية. غير. مأسوف عليها . اما.
انا دلوقت وانا بكلمكم انا بقى معايا خمس اولاد كلهم. زى العسل . وبقول لكل الناس اوعوا تحقدوا على حد. او تأذوا حد. او تعايروا حد .لان ربنا بيغار على عباده .وربنا كريم. اووى بس انتوا قربوا منه. وادعوه. كتير. وهو كريم